«Νέες» Τεχνολογίες για την Αειφορική Φροντίδα της Γης
 Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου
Αυτό ήταν το θέμα της ομιλίας μου στο 2ο Συνέδριο
Αγροτικής Οικονομίας που διοργανώθηκε από το Δήμο Γιαννιτσών με το γενικό θέμα:
Γνώση και Καινοτομία στην Υπηρεσία της Αγροτικής Ανάπτυξης, στην Κρύα Βρύση.
Πολλά με συνδέουν με την περιοχή. Λίγα χιλιόμετρα από την
Κρύα Βρύση στον Άγιο Λουκά πέρασα τα παιδικά μου χρόνια και φοίτησα στο εκεί
Δημοτικό Σχολείο. Εκεί γνώρισα και αγάπησα την ενασχόληση με τη γη. Εκεί ήταν
και ο χώρος της έρευνάς μου για το Διδακτορικό στην Αμερική. Ο Δήμαρχος
συνάδελφος Γεωτεχνικός, πρόσθετε έναν επιπλέον λόγο να μην αρνηθώ την ευγενική του
πρόσκληση. Άλλωστε χρόνια τώρα από τα ακαδημαϊκά έδρανα τόνιζα την ανάγκη της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης να αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα.
Η προσέλευση δυστυχώς δεν ήταν η αναμενόμενη, τουλάχιστον
στην πρώτη ημέρα που ήταν η ομιλία μου. Θα ήθελα να παρακολουθήσω και τις εργασίες
της δεύτερης ημέρας, αλλά δυστυχώς είχα από καιρό προγραμματίσει τη μηνιαία
επίσκεψή μου στο κτήμα της Καστοριάς.
Όπως συμβαίνει πάντοτε δίδαξα και διδάχθηκα από τις εισηγήσεις
των άλλων συνέδρων. Αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να μετατεθεί ο χρόνος διεξαγωγής
του συνεδρίου στα μέσα του Νοέμβρη ή και αργότερα για να εκλείψει και η
τελευταία δικαιολογία κάποιων που ισχυρίζονται ότι δεν μπορούν να το
παρακολουθήσουν γιατί έχουν δουλειές στα χωράφια.
Για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την
ομιλία μου και τις 50 περίπου έγχρωμες διαφάνειες που τη συνόδευαν, σας δίνω
στη συνέχεια μια πολύ μικρή περίληψη των όσων τόνισα.
Στα τελευταία 3 βιβλία μου (Εφαρμογές των ΕΜ στη Γεωργία, Το
Ιπποφαές και η Καλλιέργειά του και η Καλλιέργεια του Γκότζι) παρουσιάζω
τέσσερις νέες τεχνολογίες που έχουν πολύ μεγάλη συμβολή σε κάθε διαδικασία
παραγωγής τροφίμων. Τροφίμων μάλιστα με θεαματική βελτίωση στο κόστος παραγωγής
και στην ποιότητα και ποσότητα της αναμενόμενης παραγωγής. Για πρώτη φορά, η
αύξηση της ποσότητας της παραγωγής δεν οδηγεί σε μείωση της ποιότητας!.
Τη λέξη «νέες» τεχνολογίες πρέπει μάλλον να τη θέσουμε σε
εισαγωγικά γιατί δεν είναι νέες για τη Γεωργία άλλων χωρών, αλλά μόνον για τη
χώρα μας, αφού στο εξωτερικό χρησιμοποιούνται ή έκαναν την εμφάνισή τους στις
δεκαετίες του 1960, 1970 και 1980.
Οι τεχνολογίες αυτές είναι οι Ενεργοί Μικροοργανισμοί,
οι Μυκόρριζες, ο Ζεόλιθος, οι γαιοσκώληκες και ο βιο-άνθρακας
που αποτελεί την τελευταία προσθήκη στο βιολογικό οπλοστάσιο. Η χρήση αυτών των
τεχνολογιών παρουσιάζει μερικά πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα που πρέπει να τα
μνημονεύσουμε για να σας κεντρίσουμε το ενδιαφέρον ώστε να ζητήσετε περισσότερα
στοιχεία πριν αποφασίσετε να τις υιοθετήσετε, όπως:
·        
Εμφανίζουν το φαινόμενο της συνέργειας. Μπορούν
δηλαδή να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα και να βοηθήσει η μία την άλλη στην
επίτευξη ενός εξαιρετικού παραγωγικού αποτελέσματος,
·        
Έχουν χαμηλό κόστος χρήσης και εφαρμογής,
·        
Έχουν μακροχρόνια δράση,
·        
Συμβάλλουν στην αειφορία και στην προστασία των
αγροτικών οικοσυστημάτων,
·        
Βελτιώνουν την ποιότητα και ποσότητα της
αγροτικής παραγωγής.
Θα έλεγα, με απλά λόγια, πως όποιος σήμερα φυτεύει δένδρα
και δεν χρησιμοποιεί αυτές τις τεχνολογίες, ουσιαστικά ανοίγει μια μεγάλη τρύπα
στην τσέπη του και μετά παραπονείται ότι δεν του μένει τίποτα! Όσα παίρνει από
τη διάθεση της παραγωγής, τόσα ξοδεύει!.
Ο ζεόλιθος
για παράδειγμα του οποίου τις ευεργετικές ιδιότητες γνωρίζουν ακόμη και οι κάργες,
κάνει αυτό που κάνει η προσθήκη κοπριάς (θεαματική αύξηση της παραγωγής) με τη
διαφορά ότι ενώ η κοπριά το κάνει για 2 το πολύ 3 χρόνια, ο ζεόλιθος το κάνει
για 20 και περισσότερα χρόνια. Επομένως το κόστος της εφαρμογής του στο χωράφι,
ακόμη και αν μας στοιχίσει 120 ευρώ ή και περισσότερα, θα το διαιρέσουμε με το
20 ή το 30 δηλ. 4-6 ευρώ κόστος για κάθε χρόνο για το οποίο μπορεί να έχουμε
αύξηση της παραγωγής που μπορεί να φθάσει και ξεπεράσει το 50%. Είναι η
καλύτερη και πιο κερδοφόρα μακροχρόνια επένδυση στη γεωργία αρκεί να είναι
εκλεκτής ποιότητας.
Η μυκόρριζα
με κόστος εφαρμογής 5 λεπτά για κάθε δένδρο, αν εφαρμοστεί στη φύτευση ή ακόμη
καλύτερα στο φυτώριο, θα συνοδεύει το δένδρο σε όλη του ζωή που μπορεί να είναι
10, 20, 40 ή και 100 και 200 και περισσότερα χρόνια αν πρόκειται για παράδειγμα
για τη φύτευση της ελιάς. Καθώς το δένδρο θα μεγαλώνει, ο μύκητας που συμβιώνει
με τη ρίζα θα πολλαπλασιάζεται και θα μπολιάζει και τις καινούργιες ρίζες και
θα προστατεύει το ριζικό σύστημα από προσβολές παθογόνων ενώ θα του δίνει τη
δυνατότητα να εκμεταλλεύεται κάθε σπιθαμή του εδάφους και να τροφοδοτεί το φυτό
με θρεπτικά στοιχεία και νερό. Το ίδιο ευεργετική είναι η συμβίωση της
μυκόρριζας με ετήσια φυτά, π.χ. κηπευτικά, καλαμπόκι, φασόλια, κ.ά.
Συμβίωση. Η
εκπληκτική αυτή Ελληνική λέξη που οι ξένοι την προφέρουν «συνμπαϊόσις» και
απορούν τι σημαίνει, αποτελεί κορυφαίο δίδαγμα από μερικούς κατώτερους
οργανισμούς προς εμάς τους ανώτερους οργανισμούς. Τους κυρίαρχους των πάντων. Τρομάρα
μας!. Ζευγάρια χωρίζουν μερικές φορές λίγους μήνες μετά από όρκους αιώνιας
αγάπης. Συνεταίροι δεν τα βρίσκουν και διαλύουν τη συνεργασία.
Ρίζα και μύκητας δημιουργούν ισόβια συνεργασία. Το φυτό
δίνει στο μύκητα σάκχαρα για να καλύψει τις ενεργειακές του ανάγκες και αυτός
με τη σειρά του δίνει θρεπτικά στοιχεία, ένζυμα και νερό στη ρίζα από κάθε
σπιθαμή του εδάφους που αγκαλιάζει με το σώμα του (μυκηλιακές υφές) και
φροντίζει να κρατά μακριά τα παθογόνα του εδάφους γιατί αν προσβάλλουν τη ρίζα
και νεκρωθεί, θα ακολουθήσει και ο θάνατος του μύκητα!.
Οι Ενεργοί
Μικροοργανισμοί
(ΕΜ) τέλος, εμπλουτίζουν το έδαφος με μια σειρά από
ωφέλιμους μικροοργανισμούς που είναι αυτοί που κάνουν ένα έδαφος γόνιμο και όχι
τα άφθονα θρεπτικά στοιχεία. Οι ΕΜ αποτελούν τους διαμεσολαβητές μεταξύ των
θρεπτικών στοιχείων του εδάφους και των ριζών των φυτών. Σε πολλά εδάφη, η
παρουσία ενός χημικού στοιχείου, δεν αρκεί για να είναι διαθέσιμο στα φυτά, αν
δεν υπάρχει ο κατάλληλος μικροοργανισμός. Ταυτόχρονα εκτοπίζουν τα παθογόνα,
ιδιαίτερα στις πολυετείς καλλιέργειες με την παραγωγή αντιβιοτικών, δημιουργούν
αναγωγικές και όχι οξειδωτικές συνθήκες στο έδαφος και τα φυτά, αυξάνουν τη
φωτοσυνθετική ικανότητα των φυτών, ενώ με την παραγωγή ενζύμων παρέχουν
πολύτιμες ουσίες στις ρίζες των φυτών. Το τραγικό είναι, όπως εξηγώ στους
αναγνώστες μου, ότι τη μεγαλύτερη συμβολή στο παραγωγικό αποτέλεσμα της
γεωργίας το έχουν οι οργανισμοί που δεν είναι ορατοί στο ανθρώπινο μάτι και
βεβαίως τους αγνοούμε.
Αν σήμερα τελείωνα τη Γεωπονία, θα πήγαινα να ειδικευτώ στη
μικροβιολογία του εδάφους. Στα επόμενα χρόνια θα είναι μια από τις πιο
περιζήτητες εδικότητες της Γεωπονίας. Ήδη στην Αμερική εδώ και 10 και πλέον
χρόνια η εδαφολογική ανάλυση συνοδεύεται πάντοτε από μια μικροβιολογική εξέταση
που είναι περισσότερο αποκαλυπτική και υποβοηθητική στο χειρισμό του εδάφους
από την απλή εδαφολογική ανάλυση που εδώ μόλις τώρα έχουμε αρχίσει να θεωρούμε
απαραίτητη.
Το 2015 προσέθεσα και μια νέα-παλιά τεχνολογία από την εποχή
των ιθαγενών της κοιλάδας του Αμαζονίου, τον 4ο παρακαλώ αιώνα προ
Χριστού. Τον βιο-άνθρακα που έχω
αρχίσει να τον εμπλουτίζω στο αγρόκτημά μου στην Καστοριά. Θα ακολουθήσουν οι
πειραματικές εφαρμογές σε διάφορες καλλιέργειες και τα πρώτα συγκριτικά αποτελέσματα
θα είναι στη διάθεση όλων μας στην επόμενη χρονιά.
Όλες αυτές οι τεχνολογίες συνδυάζονται σε μια μονάδα
παραγωγής υγρού και στερεού βιολογικού λιπάσματος που άρχισε να παράγεται στις εγκαταστάσεις
του αγροκτήματός μου στην Καστοριά από τον Αύγουστο του 2015, τα σχέδια και η
τεχνογνωσία της οποίας είναι στη διάθεση όσων θέλουν να στήσουν τη δική τους
μονάδα με μια μικρή χρέωση για να στηρίξουμε το ανεξάρτητο ερευνητικό μας έργο.

Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε μια Λέσχη με μέλη σε όλη
τη χώρα που θα κατασκευάσουν παρόμοιες μονάδες και θα πειραματιστούν σε
διάφορες καλλιέργειες. Μέσα από το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο θα συγκεντρώσουμε
και θα ανταλλάξουμε τις εμπειρίες μας και δεν αποκλείεται πολύ σύντομα, μετά
την έναρξη λειτουργίας ικανοποιητικού αριθμού τέτοιων μονάδων, να προχωρήσουμε
και σε μια ή περισσότερες πανελλήνιες συναντήσεις.

No Comments Yet.