Τα Αυγά της Κάργας
Κάθε φορά που βλέπω μια κάργα να πετάει, μούρχεται συχνά στο
μυαλό η ίδια εφιαλτική ιστορία.
μυαλό η ίδια εφιαλτική ιστορία.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η
κάργα μαζί με αρκετά άλλα είδη, ανήκαν στα επικηρυγμένα είδη του ζωικού κόσμου.
Τα θεωρούσαμε βλαπτικά για τις γεωργικές καλλιέργειες. Η θανάτωση τους και η
προσκόμιση των πειστηρίων, επιβραβεύονταν χρηματικά από τη Δασική Υπηρεσία. Για
την κάργα αποζημιώνονταν όσοι προσκόμιζαν στις κατά τόπους Δασικές Υπηρεσίες τα
αυγά της ή τα πόδια από σκοτωμένα πουλιά.
κάργα μαζί με αρκετά άλλα είδη, ανήκαν στα επικηρυγμένα είδη του ζωικού κόσμου.
Τα θεωρούσαμε βλαπτικά για τις γεωργικές καλλιέργειες. Η θανάτωση τους και η
προσκόμιση των πειστηρίων, επιβραβεύονταν χρηματικά από τη Δασική Υπηρεσία. Για
την κάργα αποζημιώνονταν όσοι προσκόμιζαν στις κατά τόπους Δασικές Υπηρεσίες τα
αυγά της ή τα πόδια από σκοτωμένα πουλιά.
Έξω από τον Άγιο Λουκά, στον κάμπο των Γιαννιτσών, δίπλα στην
παλιά χαμηλή και γραφική Εκκλησία, βρισκόταν μια συστάδα από πανύψηλα
καραγάτσια στα οποία φώλιαζαν πελαργοί, σπουργίτια και κάργες. Οι πελαργοί
απολάμβαναν ασύλου. Στα πανύψηλα αυτά δέντρα που τα χέρια μας αδυνατούσαν να τα
αγκαλιάσουν, ανεβαίναμε σε τακτά χρονικά διαστήματα και μαζεύαμε τα αυγά. Σε
κάθε δέντρο ανέβαινε ένας. Ένα μαντήλι με δεμένες τις τέσσερις άκρες του σε ένα
σχοινί έπαιζε το ρόλο του ασανσέρ που κατέβαζε από το δένδρο τα αυγά σε αυτούς
που παρέμεναν στη βάση του.
παλιά χαμηλή και γραφική Εκκλησία, βρισκόταν μια συστάδα από πανύψηλα
καραγάτσια στα οποία φώλιαζαν πελαργοί, σπουργίτια και κάργες. Οι πελαργοί
απολάμβαναν ασύλου. Στα πανύψηλα αυτά δέντρα που τα χέρια μας αδυνατούσαν να τα
αγκαλιάσουν, ανεβαίναμε σε τακτά χρονικά διαστήματα και μαζεύαμε τα αυγά. Σε
κάθε δέντρο ανέβαινε ένας. Ένα μαντήλι με δεμένες τις τέσσερις άκρες του σε ένα
σχοινί έπαιζε το ρόλο του ασανσέρ που κατέβαζε από το δένδρο τα αυγά σε αυτούς
που παρέμεναν στη βάση του.
Από όλα τα δέντρα που ήταν πάνω από 40 κομμάτια και η ηλικίας
τους ξεπερνούσε τα 100 χρόνια, απομεινάρια της παλιάς και πυκνής φυσικής βλάστησης
του βάλτου, και σε ύψος έφταναν τα 20-30 μέτρα, ένα μας προκαλούσε δέος. Ήταν
ένα πανύψηλο καραγάτσι χωρίς κλαδιά στο βασικό του κορμό παρά μόνο στην κορυφή
του. Και σαν να μην έφτανε η έλλειψη πλευρικής βλάστησης που καθιστούσε αδύνατο
το σκαρφάλωμα, η κορυφή του έγερνε οριζόντια, απλώνοντας κλαδιά πάνω στα οποία
υπήρχαν δεκάδες φωλιές. Λες και τα πουλιά το είχαν καταλάβει πως ήταν απρόσιτο
και το είχαν πυκνοκατοικήσει. Πάνω από 50 φωλιές μετρούσαμε, αλλά ήταν αδύνατο
να τις προσεγγίσουμε. Περιοριζόμασταν στα άλλα δέντρα που ήταν βατά κοιτάζοντάς
το με φθόνο, αναλογιζόμενοι τα αυγά που χάναμε.
τους ξεπερνούσε τα 100 χρόνια, απομεινάρια της παλιάς και πυκνής φυσικής βλάστησης
του βάλτου, και σε ύψος έφταναν τα 20-30 μέτρα, ένα μας προκαλούσε δέος. Ήταν
ένα πανύψηλο καραγάτσι χωρίς κλαδιά στο βασικό του κορμό παρά μόνο στην κορυφή
του. Και σαν να μην έφτανε η έλλειψη πλευρικής βλάστησης που καθιστούσε αδύνατο
το σκαρφάλωμα, η κορυφή του έγερνε οριζόντια, απλώνοντας κλαδιά πάνω στα οποία
υπήρχαν δεκάδες φωλιές. Λες και τα πουλιά το είχαν καταλάβει πως ήταν απρόσιτο
και το είχαν πυκνοκατοικήσει. Πάνω από 50 φωλιές μετρούσαμε, αλλά ήταν αδύνατο
να τις προσεγγίσουμε. Περιοριζόμασταν στα άλλα δέντρα που ήταν βατά κοιτάζοντάς
το με φθόνο, αναλογιζόμενοι τα αυγά που χάναμε.
Σε αυτές τις πρώτες αναρριχήσεις
γνώρισα τις φωλιές των πουλιών. Έπιανα τα πελώρια άσπρα αυγά των πελαργών και
τα ξανάβαζα προσεκτικά στη θέση τους. Έχωνα τα χέρια στις δεκάδες φωλιές των
σπουργιτών που υπήρχαν γύρω από τη φωλιά του πελαργού και έβγαζα έξω μερικά
αυγά, για να τα περιεργαστώ. Να παρατηρήσω το χρώμα τους, τις βούλες που είχαν
και να τα συγκρίνω με άλλα αυγά από άλλα είδη πουλιών που είχα παρατηρήσει σε
προηγούμενες εξορμήσεις στην πλούσια ύπαιθρο του κάμπου.
γνώρισα τις φωλιές των πουλιών. Έπιανα τα πελώρια άσπρα αυγά των πελαργών και
τα ξανάβαζα προσεκτικά στη θέση τους. Έχωνα τα χέρια στις δεκάδες φωλιές των
σπουργιτών που υπήρχαν γύρω από τη φωλιά του πελαργού και έβγαζα έξω μερικά
αυγά, για να τα περιεργαστώ. Να παρατηρήσω το χρώμα τους, τις βούλες που είχαν
και να τα συγκρίνω με άλλα αυγά από άλλα είδη πουλιών που είχα παρατηρήσει σε
προηγούμενες εξορμήσεις στην πλούσια ύπαιθρο του κάμπου.
Φθάνοντας μια ανοιξιάτικη ημέρα
στην παλιά εκκλησία για την καθιερωμένη συλλογή των αυγών, αντικρίσαμε ένα
πρωτόγνωρο θέαμα. Δεκάδες μικρά καργάκια, ανήμπορα να πετάξουν, περπατούσαν
ανάμεσα στα χόρτα. Κοιτάξαμε αυτόματα προς το μέρος του απρόσιτου δέντρου. Η
κορυφή του δεν υπήρχε. Οι θυελλώδεις άνεμοι της προηγούμενης ημέρας, την είχαν
αποκόψει. Τώρα δεκάδες μικρά καργάκια βρίσκονταν στο έδαφος, λίγα μέτρα
μακρύτερα, μαζί με τις φωλιές που ονειρευόμασταν να κουρσέψουμε.
στην παλιά εκκλησία για την καθιερωμένη συλλογή των αυγών, αντικρίσαμε ένα
πρωτόγνωρο θέαμα. Δεκάδες μικρά καργάκια, ανήμπορα να πετάξουν, περπατούσαν
ανάμεσα στα χόρτα. Κοιτάξαμε αυτόματα προς το μέρος του απρόσιτου δέντρου. Η
κορυφή του δεν υπήρχε. Οι θυελλώδεις άνεμοι της προηγούμενης ημέρας, την είχαν
αποκόψει. Τώρα δεκάδες μικρά καργάκια βρίσκονταν στο έδαφος, λίγα μέτρα
μακρύτερα, μαζί με τις φωλιές που ονειρευόμασταν να κουρσέψουμε.
Αλαλάζοντας από χαρά τρέξαμε προς
το μέρος του δέντρου, αρχίζοντας ένα ξέφρενο χορό πάνω στις άδειες φωλιές. Δεν
ξέρω ποιος έδωσε το πρόσταγμα. «Γρήγορα, τα πόδια από τα καργάκια». Την επόμενη
ώρα, τρεις αθώες παιδικές ψυχές είχαν μεταβληθεί σε κανιβάλους. Πιάναμε τα
καργάκια και ζωντανά τους κόβαμε τα πόδια! Αυτήν την εικόνα των μικρών πουλιών
που προσπαθούσαν να περπατήσουν στα κομμένα πόδια, θα κάνω πολύ καιρό να την
ξεχάσω.
το μέρος του δέντρου, αρχίζοντας ένα ξέφρενο χορό πάνω στις άδειες φωλιές. Δεν
ξέρω ποιος έδωσε το πρόσταγμα. «Γρήγορα, τα πόδια από τα καργάκια». Την επόμενη
ώρα, τρεις αθώες παιδικές ψυχές είχαν μεταβληθεί σε κανιβάλους. Πιάναμε τα
καργάκια και ζωντανά τους κόβαμε τα πόδια! Αυτήν την εικόνα των μικρών πουλιών
που προσπαθούσαν να περπατήσουν στα κομμένα πόδια, θα κάνω πολύ καιρό να την
ξεχάσω.
