Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου, daoutop@agro.auth.gr

Μου
το διηγήθηκαν και αδυνατούσα να το πιστέψω, ώσπου το είδα με τα μάτια μου. Σε
μια επαρχιακή κωμόπολη της Δυτικής Μακεδονίας, ο γιος δύο μεταναστών στη
Γερμανία επισκέπτονταν τη γενέτειρα κάθε καλοκαίρι φιλοξενούμενος από τον
παππού και τη γιαγιά. Οι συνομήλικοι του στο χωριό γρήγορα του έδωσαν το
παρατσούκλι που του ταίριαζε. «Ο Γερμανός». Καθώς μεγάλωνε, είδε να μαραζώνει
το χωριό, να κλείνει ο φούρνος και να αναπληρώνεται από ένα κλειστό φορτηγάκι
που έφερνε στα σπίτια άσπρο ψωμί με υφή σφουγγαριού που δεν είχε σχέση με αυτό
που γεύονταν από το φούρνο της γιαγιάς.

Μεγαλώνοντας
σπούδασε αρτοποιία στη Γερμανία, παντρεύτηκε μια Γερμανίδα και λίγο αργότερα αποφάσισαν να γυρίσουν στην πατρώα γη. Με τις οικονομίες που είχαν, με ένα μικρό δάνειο
και το παρατσούκλι στην επωνυμία, έστησαν ένα φούρνο και άρχισαν να παράγουν
ψωμί για την κωμόπολη και τα γύρω χωριά. Το ψωμί τους άρχισε σιγά-σιγά να
διαλαλεί τη φήμη του μέσα από τη γευστική του απόλαυση. Όταν το δοκίμασα, μου
θύμισε το ψωμί που έτρωγα μικρός από τους φούρνους με ξύλα του χωριού στην
αγροτική Πέλλα. Έτσι και έγινα κοινωνός της ιστορίας. Να σας θυμίσω ότι καθώς
μεγαλώναμε, στη δεκαετία του 50 και 60, οι Γερμανικοί φούρνοι και το Γερμανικό
ψωμί αντικαθιστούσαν με γρήγορους ρυθμούς τους παραδοσιακούς φούρνους και το
χειροποίητο ψωμί. Όλοι έτρεχαν να δοκιμάσουν το κατάλευκο και αφρώδες ψωμί.

Καθώς
οι δουλειές μεγάλωναν και το ψωμί άρχισε να πουλιέται ακόμη και στην πρωτεύουσα
του Νομού, ενώ μερικοί έρχονταν στο φούρνο για να αγοράσουν 20 και 30 ψωμιά,
χρειαζόταν έναν βοηθό. Τον αναζήτησε ανάμεσα στους νέους του χωριού όπου η
ανεργία έκαμνε θραύση, ιδιαίτερα μετά την κρίση της τοπικής ονομαστής
βιοτεχνίας. Ουδείς παρέμενε περισσότερο από μια εβδομάδα. Όλοι αποχωρούσαν για
την ίδια αιτία. Οι δύσκολες ώρες εργασίας. Σε μια Ελληνική κωμόπολη με την
ανεργία να σπάει ρεκόρ, οι νέοι έκαναν επιλογές. Δε μπορούσαν πλέον αραχτοί
στις καφετέριες της κωμόπολης να ρουφάνε τη φραπεδιά τους, να παραπονιούνται
για τις αναδουλειές και να ονειρεύονται το γάμο με μια πλούσια κόρη που θα τους
λύσει το επισιτιστικό πρόβλημα.

Απευθύνθηκε
στη Γερμανία και σε λίγες ημέρες κατέφθασε με ένα κλειστό φορτηγάκι ο Γιόχαν. Ο
άνθρωπος ηρέμησε και έβαλε μπρος την επέκταση της επιχείρησης. Μην εκπλαγείτε
αν σε λίγο, με την Εγνατία Οδό σε πλήρη λειτουργία, αρχίσει να φέρνει ψωμιά και
στη Θεσσαλονίκη. Από τώρα δηλώνω πελάτης και ντελάλης της ποιότητας των προϊόντων
του.

Για
μια ακόμη φορά η Γερμανία αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της στην Ελληνική
αρτοποιία. Αν αφήσει και εργασιακό ήθος, θα είμαστε οι μεγάλοι κερδισμένοι.

Αγγελιοφόρος, 16/2/2009