Η Φθινοπωρινή Ξηρασία του 2018

Εδώ και 20 χρόνια που ξεκίνησα το κτήμα με τις καρυδιές στην Καστοριά δεν έχω συναντήσει  τόση μεγάλη περίοδο και μάλιστα το φθινόπωρο, χωρίς την ύπαρξη βροχών. Απόδειξη η φωτογραφία που δείχνει το σχίσιμο της γης σε ένα σημείο του κτήματος.

Ο χορτοτάπητας είχε ξεραθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τα δένδρα έχασαν ένα μέρος του φυλλώματος,  ιδιαίτερα τα μικρά, τα οποία εξαιτίας του περιορισμένου σε έκταση ριζικού συστήματος δεν ήταν σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες τους σε νερό. Ευτυχώς που είχα φροντίσει νωρίτερα να τα μπολιάσω με ένα μείγμα

Ωφέλιμων Μικροοργανισμών μέσα από ένα διάτρητο πλαστικό μπουκάλι που θάφτηκε κατά τη φύτευση σε απόσταση 30 εκατοστών από τον κορμό τους.

Το σχίσιμο του εδάφους συμβαίνει σε εδάφη που έχουν τουλάχιστον 20% άργιλο και έχει μια σειρά από μειονεκτήματα και πλεονέκτημα. Το μεγάλο μειονέκτημα είναι, ιδιαίτερα σε βαθιές σχισμές, το κόψιμο των ριζών με συνέπεια τον περιορισμό της έκτασης του ριζικού συστήματος. Από την άλλη παρέχει μια σειρά από πλεονεκτήματα, όπως:

  • Δίνει την ευκαιρία στην πρώτη βροχή να εισχωρήσει σε βαθύτερα στρώματα του εδάφους,
  • Δίνει την ευκαιρία σε αερισμό του εδάφους,
  • Δίνει την ευκαιρία στη βροχή να παρασύρει την επιφανειακή οργανική ουσία, ιδιαίτερα σε κτήματα που διατηρούν χορτοτάπητα, στα βαθύτερα στρώματα

Το σχίσιμο εκμεταλλεύτηκα και για μια άλλη εφαρμογή. Μια και δεν οργώνω, ούτε περισσότερο φρεζάρω, βρήκα μια πρώτη ευκαιρία για να ενσωματώσω ζεόλιθο και εμπλουτισμένο ξυλάνθρακα. Με ένα καρότσι και ένα φτυάρι τα υλικά έπεφταν στις σχισμές και με το πόδι οδηγούνταν στις τρύπες όσα είχαν παραμείνει στα χείλη τους.

Το μειονέκτημα μετατρέπεται σε πλεονέκτημα!

Comments are closed.