Χάρις στη βοήθεια του Νίκου αλλά και του Φώτη, καταφέραμε να τροποποιήσουμε αποτελεσματικά το μικρό μου ψεκαστικό. Έχω ένα ψεκαστικό βυτίο αναρτώμενο με χωρητικότητα 200 λίτρα σε ένα μικρό μεταχειρισμένο τρακτέρ ιπποδύναμης 25 ίππων. Ίσως έπρεπε να πάρω ένα μεγαλύτερο ψεκαστικό με βυτίο 300-400 λίτρων.
Με αυτό μέχρι τώρα εφάρμοζα τους Ωφέλιμους Μικροοργανισμούς και το υγρό λίπασμα που παράγω στο έδαφος και δεν είχα κανένα πρόβλημα. Μάλιστα, με τη βέργα ραντίσματος ½ ίντσας που κατασκεύασα, με ειδικά μπεκ σκούπας από την Αμερική, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Να όμως που προέκυψε και το πρόβλημα της εφαρμογής πούδρας ζεόλιθου στο φύλλωμα και καθώς τα δένδρα είχαν μεγαλώσει έπρεπε να χρησιμοποιήσω μια κατακόρυφη βέργα ραντίσματος για να διαβρέξω όσο το δυνατόν περισσότερη επιφάνεια της κόμης τους. Μάλιστα, ήθελα να μπορώ να αλλάζω το σύστημα ψεκασμού από αυτό του εδάφους σε αυτό του φυλλώματος, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Ταυτόχρονα έπρεπε να βελτιώσω και το μηχανισμό της ανάδευσης προσθέτοντας ένα μπεκ (μου στοίχισε 11 ευρώ) που με πίεση αναταράζει το υγρό δίπλα από το φίλτρο εμποδίζοντας το κατακάθισμα του ζεόλιθου στον πυθμένα του βυτίου.
Έτσι λοιπόν αφού αγόρασα 6 μπεκ με παροχή 12 λίτρων το ένα και με δυνατότητα αλλαγής κλίσης και παροχής, αποφάσισα στην εξόρμηση του Αυγούστου στο κτήμα να κάνω τις αναγκαίες μετατροπές και να δοκιμάσω το σύστημα και στο φύλλωμα των δένδρων. Στην αγορά βρήκα μια βέργα που είχε ήδη εγκατεστημένα επάνω της τα μπεκ,
αλλά η κατασκευή δεν μου γέμισε το μάτι. Έκρινα πως δεν θα μπορούσε να μου λύσει το πρόβλημα. Άλλωστε και η τιμή της ήταν αποθαρρυντική (315 ευρώ) συν τα έξοδα και τον κόπο της προσαρμογής στο δικό μου ψεκαστικό.
Αγόρασα μια σωλήνα άρδευσης γαλβανιζέ ενισχυμένη και με πάχος ¾ και αρχίσαμε την κατασκευή κόβοντας το σωλήνα και ανοίγοντας πάσα. Ουσιαστικά διαμορφώσαμε ένα αναστραμμένο ταφ με μήκος 3 μέτρα στο κατακόρυφο τμήμα του και 1 μέτρο στο οριζόντιο στις άκρες του οποίου συνδέσαμε τις παροχές τροφοδοσίας από την αντλία του ψεκαστικού. Σε αποστάσεις που τις προσδιορίσαμε κατά εκτίμηση και σύμφωνα με το ύψος των δένδρων προσθέσαμε 2 σταυρούς για τη σύνδεση 4 μπεκ ενώ τα 2 τελευταία τα συνδέσαμε στην άκρη του κατακόρυφου σωλήνα.
Η βέργα στηρίχθηκε στο πίσω μέρος του σκελετού που συγκρατεί το βυτίο, αλλά λόγω του ύψους της κατασκευής, παρατηρήσαμε ότι είχαμε ταλάντωση την οποία έπρεπε να περιορίσουμε. Ταυτόχρονα, είχαμε το φόβο της πρόσκρουσης της κατακόρυφης ράβδου στα κλαδιά των δένδρων. Σκεφθήκαμε αμέσως τη λύση με 3 σύρματα που προσδεμένα στο υψηλότερο σημείο της ράβδου και μοιρασμένα σε 120 μοίρες, τα στηρίξαμε και αυτά στο σκελετό και τα τεντώσαμε.
Μόλις αυτά ολοκληρώθηκαν, ξεκινήσαμε για εφαρμογή στο κτήμα. Το ράντισμα ήταν ικανοποιητικό και αρχίσαμε να ψάχνουμε την καλύτερη ταχύτητα σε συνδυασμό με την κάλυψη του φυλλώματος. Η πρώτη δοκιμή στέφθηκε με επιτυχία, αλλά απέδειξε ότι τα σύρματα δεν έλυσαν το πρόβλημα της χαλάρωσης. Σύντομα χαλάρωσαν τα ίδια και με την ολοκλήρωση του ψεκασμού-δοκιμής επιστρέψαμε στην αποθήκη-συνεργείο για τις αναγκαίες μετατροπές.
Ο ψεκασμός λειτούργησε άψογα. Ο ζεόλιθος με κοκκομετρία 20 μικρών διαλύθηκε εύκολα και δεν βούλωσε κάποιο μπεκ στα 5 βυτία που εφαρμόσαμε. Οι σταγόνες ήταν πολύ λεπτές και κάλυψαν το φύλλωμα των δένδρων και την άγρια βλάστηση στο έδαφος από το νέφος του ψεκασμού που κατακάθισε. Οι συνθήκες ψεκασμού ήταν επίσης ευνοϊκές μια και δεν υπήρχε πνοή ανέμου.
Αφαιρέσαμε τα σύρματα και στη θέση τους τοποθετήσαμε 3 σωλήνες που με τα κατάλληλα εξαρτήματα, τα προσδέσαμε στην κατακόρυφη βέργα και στο σκελετό του βυτίου. Θα προσθέσουμε και ένα σύστημα που θα απομακρύνει τα κλαδιά και δεν θα τα επιτρέπει να προσκρούσουν επάνω στα μπεκ μεταβάλλοντας την κλίση τους. Στον επόμενο ψεκασμό στις αρχές του Σεπτέμβρη θα κάνουμε μια νέα εφαρμογή και από τη νέα εμπειρία θα επιφέρουμε νέες μετατροπές, αν κριθούν αναγκαίες.
Για μια ακόμη φορά η γεωργική δραστηριότητα μας έδωσε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τη δημιουργική μας σκέψη και να κινητοποιήσουμε τις δεξιότητες μιας ομάδας ανθρώπων στην επίλυση ενός υπαρκτού προβλήματος.
