Έχουν γίνει ρουτίνα. Μετά την ακρόαση του κ. Τσιόδρα, ξεκινώ για τον απογευματινό μου περίπατο στην άκρη του οικισμού όπου διαμένω και ο οποίος έγινε δημοφιλής από πολλούς συμπολίτες μου με ή χωρίς σκυλιά.
Σε αυτούς έχω αρχίσει να εκτιμώ την αυτόχθονη βλάστηση με την τεράστια ποικιλία της σε διαφορετικά φυτικά είδη. Ως ορκισμένος οπαδός της εδαφοκάλυψης στις δενδρώδεις καλλιέργειες, άρχισα να σκέφτομαι τη μεταφορά της με τη συλλογή σπόρων για τη δημιουργία ενός μίγματος φυτών. Θαυμάζω τα διαφορετικά τριφύλλια με τα χρώματά τους, τον άγριο βίκο, την αρωματική στρουμπίτσα, το θυμάρι και πολλά άλλα.
Τα έχω επισημάνει και όταν σποριάσουν (φοβάμαι πως ο εγκλεισμός θα συνεχίζεται για εμάς της τρίτης ηλικίας) θα αρχίσω να συλλέγω τους σπόρους τους.
Ένα άλλο που πρέπει να έχετε υπόψη όσοι ασπάζεστε τη διατήρηση φυσικού χορτοτάπητα στις δενδρώδεις καλλιέργειες είναι το εξής σημαντικό. Κατά την κοπή του που γίνεται 4-6 φορές το χρόνο, ανάλογα με τις βροχές, πρέπει να αφήνετε και μια λωρίδα άκοπη ώστε τα ετήσια φυτά που εκείνη την περίοδο ολοκληρώνουν τον βιολογικό τους κύκλο, να μπορέσουν να παράγουν τους σπόρους.
Αν δεν το κάνετε, θα δείτε την βιοποικιλότητα του χορτοτάπητά σας να μειώνεται αφού έτσι δίνεται προβάδισμα σε φυτά που αναπαράγονται με το υπόγειο ριζικό τους σύστημα. Η βιοποικιλότητα είναι ο μεγάλος σας πλούτος και αυτόν πρέπει να διαφυλάξετε σαν τα μάτια σας.
Τα τελευταία χρόνια έρευνες στη Βραζιλία και στις ΗΠΑ έχουν αποκαλύψει την εξαιρετική βελτίωση που προσφέρουν στα εδάφη μίγματα διαφόρων φυτών. Το έδαφος χάνει τη συνεκτικότητά του, αξιοποιεί καλύτερα τις βροχοπτώσεις και οι πληθυσμοί των μικροοργανισμών του εδάφους εκτοξεύονται. Το αποτέλεσμα αυξημένη γονιμότητα με ελάχιστα χημικά λιπάσματα.
