Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου, Γεωπόνου, Καθηγητή Γεωπονίας ΑΠΘ
Λυπάμαι, αλλά δεν θα σεβαστώ «την απολύτως αντικειμενική άποψη» του αρθρογράφου κ. Φραντζολά ο οποίος με ανάρτηση στην ιστοσελίδα του βάλθηκε να μας βάλει γυαλιά! Ως ο κομιστής της μόνης και μοναδικής αλήθειας!. Κατ΄αρχάς αντικειμενική άποψη στηριγμένη και σε προσωπικές πληροφορίες δεν γίνεται δεκτή στους επιστημονικούς κύκλους. Άλλωστε η αντικειμενική άποψη δεν δηλώνεται δίκην υπευθύνου δήλωσης, αλλά προκύπτει από τα γραφόμενα τα οποία όπως θα δείτε δεν αντέχουν σε μια επιστημονική θεώρηση.
Πρώτα- πρώτα, ο υποφαινόμενος ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι ο ζεόλιθος σε πούδρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση του δάκου της ελιάς. Υπάρχουν ενδείξεις από παρατηρήσεις ότι σε ελαιώνες από τους οποίους διέρχονται χωμάτινοι αγροτικοί δρόμοι με αρκετή κυκλοφορία, οι προσβολές από τον δάκο είναι μειωμένες εξαιτίας της σκόνης η οποία παράγεται και στη συνέχεια επικάθεται στους καρπούς της ελιάς. Αυτήν την πολύ αξιόλογη παρατήρηση δυστυχώς δεν την πήραν οι συνάδελφοι ερευνητές της ξεχαρβαλωμένης κρατικής γεωργικής έρευνας για να την τεκμηριώσουν.
Η παράθεση εικόνων από τα 3 προς σύγκριση υλικά στην πρώτη κιόλας σελίδα δίνει εμφανή στοιχεία υποκειμενικότητας και εύνοιας προς το πρώτο (καολίνη) ο οποίος παρουσιάζεται στη μικρότερη συσκευασία του έναντι του ζεόλιθου ο οποίος εμφανίζεται σε σάκους του 1 τόνου και του ατταπουλγίτη ο οποίο εμφανίζεται σε χάρτινη συσκευασία των 25 κιλών. Οι δηλώσεις περί ενδεικτικών φωτογραφιών που δεν υποδεικνύουν κανέναν προμηθευτή είναι τουλάχιστον αστείες. Άλλωστε λίγο αργότερα τους αποκαλύπτει!
Τα 3 προϊόντα δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο σύγκρισης για ψεκασμό και συνεπώς να αξιολογηθούν γιατί ο ατταπουλγίτης με τους κόκκους των 75 μικρών δεν ψεκάζεται. Απομένουν λοιπόν τα 2 πρώτα προϊόντα και με αυτά θα ασχοληθώ στη συνέχεια.
Ο Καολίνης είναι ένα από τα ορυκτά της αργίλου και μάλιστα αυτό με τη μικρότερη εναλλακτική ικανότητα (3-15 meq/100g έναντι 220-400 meq/100g του ζεολίθου, δηλ. ο ζεόλιθος υπερισχύει του καολίνη από 14,7 μέχρι 133,3 φορές). Και μόνο το ισχυρό αρνητικό του φορτίο τον εξοπλίζει με ένα ισχυρό αποτρεπτικό παράγοντα. Ήδη γνωρίζουμε ότι η τάση στους σύγχρονους ψεκασμούς είναι ο ιοντικός ψεκασμός με μηχανήματα τα οποία εφοδιάζουν τα σταγονίδια του φυτοπροστατευτικού διαλύματος με αρνητικό φορτίο.
Η χρήση σκόνης πετρωμάτων ως εδαφοβελτιωτικό και ως αποτρεπτικό ασθενειών και ελέγχου εντόμων έχει μια πολύ μεγάλη παράδοση στη Βιολογική Γεωργία (Claudia Daniel, et al , 2013n IOBC-WPRS Bulletin Vol. 96, Pp 47-55). Η εφαρμογή ζεόλιθου σε σκόνη για ψεκασμό και επίπαση σε βιολογική καλλιέργεια για παραγωγή σπορέλαιου μείωσε τον πληθυσμό του σκαθαριού της γύρης (Meligethes spp.) από 50-80% σε χρονιές με ξηροθερμικό καιρό, σύμφωνα με έρευνα των παραπάνω ερευνητών στην Ελβετία. Εκεί δεν τους απαγόρευσαν να πειραματιστούν σε αντίθεση με τη χώρα μας!.
Από την «απολύτως αντικειμενική άποψη» του κ. Φραντζολά μαθαίνουμε ότι ο δάκος εναποθέτει τα αυγά του και στα φύλλα! Όσο για το βαθμό επικάλυψης ζεολίθου και καολίνη παρατίθενται 2 φωτογραφίες από εργασία του κ. Ν. Λυγερού το 2015 χωρίς οι αναγνώστες να πληροφορούνται την κοκκομετρία της πούδρας του εισαχθέντος ζεολίθου η οποία χρησιμοποιήθηκε (προφανώς στην καλύτερη περίπτωση 45 μικρά) ούτε και τη δοσολογία και αυτά τα θεωρεί ότι αντιπροσωπεύουν τον ζεόλιθο της Εταιρείας Όλυμπος με την κοκκομετρία των 20 μικρών! Η αντικειμενικότητα στο μεγαλείο της!.
Λίγο παρακάτω πληροφορούμαστε ότι δεν υπάρχει καμιά υποστηρικτική μελέτη για χρήση του ζεολίθου ως μέσο αποφυγής του δάκου, αλλά αμέσως μετά πληροφορούμαστε ότι «ψεκασμός με ζεόλιθο (3%) άγνωστης κοκκομετρίας έχει θετικά αποτελέσματα στην δακοπροστασία, αλλά όχι στο βαθμό αποτελεσματικότητας του καολίνη…». Ένα ακόμη παράδειγμα επιστημονικής προσέγγισης και απόλυτης αντικειμενικότητας!.
Λίγο παρακάτω πληροφορούμαστε ότι η πούδρα ζεολίθου των 20 μικρών δημιουργεί φραγμούς στα μπεκ όχι όμως ο ατταπουλγίτης με την κοκκομετρία των 75 μικρών!. Επίσης ενώ στη δεύτερη σελίδα της ανάρτησης του κ. Φραντζολά πληροφορούμαστε ότι ο σημερινός καολίνης WP ενσωματώνει και συγκολλητική ουσία που δεν είχε ο προηγούμενος, στην επόμενη σελίδα συνιστάται η χρήση συγκεκριμένου εμπορικού σκευάσματος συγκολλητικής ουσίας! Ταυτόχρονα λίγο παρακάτω πληροφορούμαστε ότι ο καολίνης της ίδιας εταιρείας δεν είναι κατάλληλος για ενσωμάτωση στο έδαφος, κυρίως λόγω υψηλού κόστους και του πολύ μικρού μεγέθους των κόκκων!. Θαρρείς πως αν ήταν φθηνότερος θα τον βάζαμε στο έδαφος για να κάνουμε τι; Ήδη αναφέραμε ότι έχει τη χαμηλότερη εναλλακτική ικανότητα από όλα τα ορυκτά της αργίλου και αν η άργιλος μας στα χωράφια είχε τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε καολίνη, θα είχαμε τα πιο άγονα χωράφια!.
Στην τελευταία σελίδα της ανάρτησης, ο αναγνώστης πληροφορείται το κόστος διενέργειας ψεκασμών με τα 3 υλικά χωρίς να γνωρίζουμε αν ο βιοκαλλιεργητής που έκανε το ράντισμα κατάφερε να ραντίσει στον ίδιο χρόνο με τον ατταπουλγίτη των 75 μικρών.
Ο αναγνώστης δεν πληροφορείται πόσο αποτελεσματικός ήταν ο ψεκασμός με καολίνη στη μείωση των προσβολών με δάκο έναντι του ζεόλιθου και του ατταπουλγίτη σε σχέση και με τους μάρτυρές τους. Δεν μας δίνει επίσης κάποια επιστημονική εργασία που έγινε στην Ελλάδα με τη χρήση του καολίνη, ποιος την έκανε, σε πιο επιστημονικό περιοδικό δημοσιεύτηκε και ποιος χρηματοδότησε την έρευνα.
Όσο για τα περί καρκίνου ισχύει το «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!». Ο Ζεόλιθος (που υπάρχει σε πολλές ορυκτολογικές μορφές, στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για κλινοπτιλόλιθο) αποτελεί ένα αυτοτελές ορυκτό και ουδεμία σχέση έχει με το κρυσταλλικό πυρίτιο πράγμα που διαπιστώνεται απλά ακτινογραφικά (X-Ray Diffraction) όπου και φαίνεται και ο ορυκτολογικός τύπος του Ζεολίθου αν δηλαδή είναι Κλινοπτιλόλιθος, Μορδενίτης , Ανάλκιμος κλπ κλπ. Είναι διασκεδαστικό ότι ενώ αρχικά ο Ζεόλιθος ορίζεται σαν κρυσταλλικό πυρίτιο μετέπειτα αναφέρεται ως Κλινοπτιλόλιθος αλλά με 75%-80% κρυσταλλικό πυρίτιο. Και για να ξεκαθαρίζουμε, όταν λέμε Ζεόλιθος χημικά μεν εννοούμε μια ένυδρη άργιλο-αλκαλικό-πυριτικη ένωση και ορυκτολογικά ένα αυτόνομο ορυκτό που δεν έχει καμιά σχέση με το κρυσταλλικό πυρίτιο Η ύπαρξη μορφών Διοξειδίου του Πυριτίου SiO2 μπορεί να συνυπάρχει σε ορισμένους Ζεόλιθους σαν πρόσμιγμα 1-2 % περίπου.
Συμπέρασμα. Δεν μάθαμε τίποτε ουσιαστικό από την ανάρτηση του κ. Φραντζολά μια και δυστυχώς στην Ελλάδα η Γεωργική έρευνα πνέει τα λοίσθια και αδυνατεί να στηρίξει ένα εκλεκτό προϊόν που αποσπάστηκε από τα σπλάχνα της Ελληνικής γης με πολύ μεγάλο κόπο. Ούτε καν μια απλή έρευνα με τη χρήση της μεθοδολογίας της έρευνας γεωργικών συστημάτων (Farming Systems Research) η οποία έχει μικρότερο κόστος και μπορεί να δώσει πολύ αξιόπιστα αποτελέσματα.
