Λίπανση της Ελιάς

Βλέπω στην ομάδα πολύ συχνά μέλη της να φωτογραφίζουν τα αγροτικά τους αυτοκίνητα με τα λιπάσματα που αγόρασαν και έτρεξαν να σκορπίσουν στον ελαιώνας τους. Τα λιπάσματα αυτά είναι συνήθως σύνθετα, έχουν δηλαδή και τα 3 βασικά θρεπτικά στοιχεία σε μια αναλογία που καθορίζει το εργοστάσιο παρασκευής και έχουν ταυτόχρονα λίγο θειάφι ή μαγνήσιο και πολύ συχνά βόριο και διαφημίζονται ως ειδικά για την ελαιοκαλλιέργεια.

Η αλήθεια είναι ότι η χρήση σύνθετων λιπασμάτων αντί απλών μπορεί να κάνει εύκολη την εφαρμογή τους στον ελαιώνα, αλλά οδηγεί σε σπατάλες και αδυναμία εφαρμογής τους στην εποχή που έχει η ελιά τις μεγαλύτερες ανάγκες της. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι όλοι οι ελαιώνες στη χώρα, ανεξαρτήτως ηλικίας, ποικιλίας, εδαφικών και κλιματικών συνθηκών έχουν τις ίδιες απαιτήσεις; Κανένας.

Το πιο σοβαρό πρόβλημα είναι η ποσότητα των λιπασμάτων που θα χρησιμο­ποιηθούν. Παλαιότερα, αλλά και σήμερα, οι συνάδελφοι Γεωπόνοι στη συντριπτική τους πλειο­ψηφία, μιλούσαν και μιλάνε για λίπανση καλλιεργειών. Σήμερα όμως πρέπει να μιλάμε για διαχείριση θρεπτικών στοιχείων γιατί ο εφοδιασμός μιας καλλιέργειας με τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία πρέπει να λάβει υπόψη της μια σειρά από καίριους παράγοντες. Η κακή διαχείριση των θρεπτικών στοιχείων οδηγεί σε επιβάρυνση του κόστους των καλλιεργειών και στη ρύπανση υπόγειων και επιφανειακών υδάτων (ποτάμια, λίμνες, παράκτιες περιοχές).

Οι σύγχρονες αντιλήψεις στη Γεωπονική Επιστήμη για τη διαχείριση των βασικών θρεπτικών στοιχείων (Άζωτο, Φωσφόρος, Κάλι), αλλά και των ιχνο­στοιχεί­ων, αποβλέπει στη σύνδεση των αναγκών του φυτού, του εδάφους, των κλιματικών συνθηκών μαζί με την άρδευση και τις άλλες καλλιεργητικές πρακτικές, με στόχο την επίτευξη της άριστης δυνατής αποτε­λεσματικότητας με την ελαχιστο­ποίηση των απωλειών.

Στην ελιά αλλά και σε όλα τα δέντρα, η ποσότητα των θρεπτικών στοιχείων που θα δώσουμε δεν προσδιο­ρίζει την απόδοση που θα πάρουμε, αλλά απεναντίας η αναμενόμενη απόδοση προσδιορίζει τις ανάγκες σε θρεπτικά στοιχεία που πρέπει να καλύψουμε. Φαντάζομε να αντιλαμβάνεστε τη διαφορά. Με απλά λόγια, δεν περιμένουμε πάντα μεγαλύ­τερη απόδοση, με την προσθή­κη περισσότερων θρεπτικών στοιχείων, γιατί την απόδοση δεν την προσδιορίζει μόνον η καλή θρέψη του δέντρου, αλλά και μια σειρά από παράγοντες, όπως: η ηλικία του, το κλάδευμα, η οργανική ουσία, τα ιχνοστοιχεία, οι υπάρχοντες ωφέλιμοι μικροοργανισμοί, η γονιμότητα και άλλα χαρακτηριστικά του εδάφους (πε-χα, Εναλλακτική ικανότητα, ικανότητα συγκράτη­σης υγρασίας, βάθος, δομή), οι ασθένειες, η παρε­νιαυτοφορία, κ.ά.

Επαρκή θρεπτικά στοιχεία στην καλλιέργεια της Ελιάς είναι απαραίτητα για τη νέα βλάστηση, για την ανάπτυξη των οφθαλμών, την άνθηση, τη βελτίωση του μεγέθους των ελαιών, την κανονική καρποφορία και τη μεγαλύ­τερη παραγωγή. Σε αυτό μας βοηθά η εφαρμογή των τεσσάρων Σ που πρότεινε το Διεθνές Ινστιτούτο Διατροφής των Φυτών (International Plant Nutrition Institute).

  • Σωστή δοσολογία (ταιριάζει την ποσότητα των θρεπτικών στοιχείων με τις ανάγκες του φυτού για άριστες αποδόσεις στη δεδομένη χρονική στιγμή),
  • Σωστή πηγή θρεπτικών στοιχείων (ταιριάζει όλες τις πηγές των θρεπτικών στοιχείων με τις ανάγκες του φυτού),
  • Σωστή χρονική στιγμή εφαρμογής (διαθέτει τα θρεπτικά στοιχεία την εποχή που τα χρειάζεται περισσότερο το φυτό),
  • Σωστός τρόπος εφαρμογής (εφαρμόζει τα θρεπτικά στοιχεία με τον καλύτερο τρόπο που το φυτό μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να έχουμε τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, όπως: ταυτόχρονα με το πότισμα ή με ράντισμα εδάφους ή/και φύλλων, επιφανειακό σκόρπισμα με ή όχι ενσωμάτωση).

Τη νέα αυτή αντίληψη έχουμε καταγράψει σε ένα έγχρωμο κείμενο 6 σελίδων Α4 μαζί με ένα παράδειγμα και είναι στη διάθεση των ενδιαφερομένων μαζί με το βιβλίο μας για την Βιολογική Καλλιέργεια της Ελιάς που αποστέλλεται στους ενδιαφερόμενους με αντικαταβολή σε όλη τη χώρα. 

Comments are closed.