Φυτικός Ρατσιστής

Viologika-Proioda

Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου, Καθηγητή Γεωπονίας ΑΠΘ, info@daoutop.gr

 

Από μικρός αγαπούσα τα φυτά και ιδιαίτερα τα δένδρα. Θαύμαζα τα πιο μεγάλα από αυτά, απολάμβανα το άρωμα των ανθέων τους, καμάρωνα τη φυλλωσιά τους και αναρωτιόμουν ποιος προνοητικός τα φύτεψε, πριν από τόσα πολλά χρόνια, για να τα καμαρώνουμε εμείς τώρα.

Ακόμη και στα χόρτα δεν ένοιωθα άνετα με τον όρο ζιζάνια και πολύ περισσότερο με τη χρήση των ζιζανιοκτόνων για την απαλλαγή τους. Ουδέποτε τα χρησιμοποίησα και συνιστώ σε όσους έχουν φυτείες να διατηρούν πάντα φυσικό χορτοτάπητα τον οποίο θα κουρεύουν περιοδικά και θα αφήνουν τα χόρτα να αποικοδομούνται επί τόπου, επιστρέφοντας στα δένδρα μας και στους μικρο και μακρο οργανισμούς του εδάφους πολύτιμα θρεπτικά στοιχεία.

Τελευταία όμως κάτι έχω πάθει. Δεν ξέρω αν οφείλεται στη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση ή στα άνοστα λαχανικά και φρούτα που έχουμε στο τραπέζι μας ή στις μεγάλες ποσότητες φυτικής κοπριάς που παράγω από τα φυτικά υπολείμματα του κήπου και της κουζίνας ή και στα τρία.

Νωρίς την άνοιξη, αφού ζήτησα συγνώμη ή την άδεια των θεών, όπως έκαμναν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, μια σειρά από δένδρα ηλικίας 15-20 ετών έγιναν κομμάτια από το αλυσοπρίονο και στοιβάχθηκαν σε κλούβες για να οδηγηθούνε το χειμώνα για τη θέρμανση του γραφείου μου και του τζακιού. Στις κρύες ημέρες του χειμώνα, κόβω την κεντρική θέρμανση και ανάβω τη θερμάστρα με τα ξύλα, απολαμβάνοντας μια πρωτόγνωρη θαλπωρή. Ο χώρος καθαρίστηκε από τις ρίζες και εμπλουτίστηκε από μια στρώση 10 εκατοστών μίγματος από ζεόλιθο, φυτική κομπόστα από τα σιλό μου και ξυλοκάρβουνο. Σε αυτά προστέθηκαν και ενεργοί μικροοργανισμοί και λίγο αργότερα ακολούθησε η φύτευση των φυτών.

Όχι πολλά πράγματα. Έξη ρίζες ντοματιάς, 4 ρίζες πιπεριάς, 3 τζάκια με φασολάκια, 4 τζάκια με κολοκύθια (νωπά και για πίτα), ένα παρτέρι μαϊντανού, ένα παρτέρι παντζάρια, 3 ρίζες από πεπίνο που έφερα από την Κρήτη και λίγο αργότερα ντοματιές που φύτρωσαν μόνες τους από σπόρους που είχαν πέσει την προηγούμενη χρονιά, μου έδωσαν άλλες 15 ρίζες από ντοματάκια Σαντορίνης.

Πριν από λίγες εβδομάδες, γεύτηκα και τους πρώτους καρπούς. Για 3 συνεχόμενες ημέρες το φαγητό μου (μεσημέρι και βράδυ) ήταν μια σαλάτα ντομάτας με εκλεκτό λάδι από το κτήμα του φίλου μου του Γιάννη στην Κέρκυρα, με ένα κομμάτι φέτας τυρί, τριμμένο καρύδι από το κτήμα μου, λίγες ελιές και μπόλικο κρεμμύδι. Ξαναβρήκα τις γεύσεις των παιδικών μου χρόνων!.

Χρόνια τώρα ζήλευα τους φίλους με τον κήπο τους και από τώρα θα αρχίσω να τους ανταγωνίζομαι. Η έκταση θα αυξηθεί του χρόνου. Το έδαφος θα εμπλουτιστεί με νέα ποσότητα οργανικής ουσίας από τα 8 σιλό που διατηρώ στο σπίτι, όπου κατευθύνονται όλα τα φυτικά υλικά της κουζίνας και του κήπου έκτασης 350 περίπου τετραγωνικών μέτρων. Παράγω κάθε χρόνο 4 κυβικά φυτικής κομπόστας. Ένα φτυάρι από αυτή ισοδυναμεί με 40 φτυάρια της κοπριάς των ζώων που τώρα είναι δυσεύρετη και συχνά στείρα σε μικροοργανισμούς από τη χρήση των αντιβιοτικών στα ζώα. Ελπίζω να έχουμε και πούδρα πέτρας από το εργοστάσιο του φίλου μου του Γιώργου στην Άσσηρο, για να δώσουμε πίσω στο έδαφος τα χαμένα για αιώνες ιχνοστοιχεία που τόσο τους λείπουν για να τα μεταφέρει στους καρπούς και από εκεί στους ιστούς του σώματός μας.

Η ανάπτυξη των φυτών είναι πρωτοφανής!. Το παρατήρησαν και οι γείτονες. Ελπίζω να μην τα ματιάσουν. Τα κολοκύθια της πίτας ήδη ξεπέρασαν τα 20 κιλά. Φαντάζομαι τη χαρά που θα κάνει η εγγονή μου η Μυρτώ όταν της πάω στην Αθήνα μια κολοκύθα για να γιορτάσει στο σχολείο της το Αμερικάνικο Halloween.

Οι ντομάτες της Σαντορίνης έφθασαν το μπόι μου και συνεχίζουν. Σε λίγο θα ξεπεράσουν τους πασσάλους ενώ έχουν δέσει 5 σειρές ντομάτες και συνεχίζουν. Εφέτος δεν θα αγοράσουμε ντομάτες για σαλάτα ή σάλτσα μια και θα έχουμε πλήρη αυτάρκεια.

Ο διαθέσιμος χώρος είναι μικρός, αλλά μπορεί κανείς να έχει το μαϊντανό του, το σέλινο, τις ντομάτες του, τα φασολάκια, τα σκόρδα του, τις κολοκύθες για πίτα και σούπα και αρκετά άλλα. Μάλιστα μερικά από αυτά μπορεί να τα καλλιεργήσει και σε γλάστρες.

Βέβαια δεν θα μπορέσω να ισοσκελίσω τις μειώσεις του Κατρούγκαλου, αλλά θα προσφέρω στον ουρανίσκο μου και στο σώμα μου τρόφιμα που δεν υποσκάπτουν την υγεία, αλλά την ενισχύουν. Δεν υποτιμώ και την ικανοποίηση που νοιώθει κάποιος κάθε χρόνο που από το μικρό σπόρο γίνεται μάρτυρας του θαύματος της ζωής, ενώ ασκεί και το σώμα του σε ελαφρές αγροτικές εργασίες.

Τυχεροί όσοι έχετε κήπο. Συνεχίστε να τον καλλιεργείτε και προπαντός διατηρείστε και διαδώστε τους ντόπιους σπόρους των παππούδων μας. Είναι και αυτοί μια πολύτιμη κληρονομιά και ένας ακόμη, πέραν από τη μνήμη μας, ισχυρός δεσμός μαζί τους.

 

No Comments Yet.