Τεχνική Βοήθεια και Συμβολαιακή Γεωργία
Του Γεωργίου Α.
Δαουτοπούλου, Καθηγητή Γεωπονίας ΑΠΘ
Τα τελευταία χρόνια η Συμβολαιακή
Γεωργία αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς και επεκτείνεται σε ολοένα και
περισσότερους κλάδους του πρωτογενή τομέα. Οι λόγοι της δημοφιλίας της μπορούν
να αναζητηθούν: στη μεγάλη θεσμική ανεπάρκεια σε θέματα εμπορίας των γεωργικών
προϊόντων στη χώρα μας, στην καταβαράθρωση του συνεταιριστικού κινήματος και
στην αποδιοργάνωση των γεωτεχνικών υπηρεσιών σε θέματα έρευνας και γεωργικών εφαρμογών.
Ο θεσμός αυτός έχει επικριθεί στο
παρελθόν γιατί οι σχετικές συμβάσεις συνάπτονται μεταξύ μεμονωμένων παραγωγών
που έχουν πολύ μικρή διαπραγματευτική δύναμη και φορέων εμπορίας ή/και
μεταποίησης που ουσιαστικά υπαγορεύουν τους όρους της συνεργασίας. Ο θεσμός
αυτός με την παρέμβαση των Τραπεζικών ιδρυμάτων μπορεί να οδηγηθεί από μια
εκμεταλλευτική σε μια συμβιωτική σχέση και αυτός είναι ο λόγος της παρούσας
παρέμβασης.
Συμβίωση, η εκπληκτική αυτή Ελληνική λέξη που οι Αγγλόφωνοι
την προφέρουν «συμπαϊόσις» και αναρωτιούνται τι στο καλό σημαίνει, βρίσκει
εφαρμογή δυστυχώς στο χώρο των κατώτατων οργανισμών (μυκόρριζες για παράδειγμα)
αλλά αδυνατεί να υιοθετηθεί από τους νοήμονες ανθρώπους. Μύκητας και ρίζα
δημιουργούν μια ισόβια σχέση συνεργασίας ανταλλάσσοντας χρήσιμα και για τους
δύο θρεπτικά στοιχεία ενώ οι άνθρωποι διαλύουν επιχειρήσεις γιατί, όπως λένε,
δεν τα βρίσκουν ή όρκους αιώνιας πίστης γιατί μετά από λίγο διαπιστώνουν πως
δεν ταιριάζουν.
Η πρωτοβουλία της Τράπεζας
Πειραιώς πρέπει να επαινεθεί γιατί ήταν ο πρώτος τραπεζικός φορέας που διέγνωσε
την ανάγκη χρηματοοικονομικής υποστήριξης αυτού του θεσμού που τώρα βρίσκει
μιμητές και σε άλλους τραπεζικούς ομίλους. 
Η επιτυχία του θεσμού θα εξαρτηθεί από τη δημιουργία σχέσεων συνεργασίας
μεταξύ των δύο συμβαλλομένων μερών. Ο παραγωγός, ιδιαίτερα των ευπαθών
προϊόντων, πρέπει να κατανοήσει ότι διασφαλίζει τη διάθεση του προϊόντος του σε
μια εκ των προτέρων γνωστή τιμή η οποία πρέπει να διαφοροποιείται ανάλογα με τα
ποιοτικά χαρακτηριστικά του παραδιδόμενου προϊόντος και ο μεταποιητής πρέπει να
κατανοεί τις δυσκολίες και ιδιαιτερότητες της γεωργικής δραστηριότητας και την
ανάγκη να συνεχίσει να υπάρχει η οικογενειακή γεωργική εκμετάλλευση που τον
εφοδιάζει με την πρώτη ύλη.
Η σχέση αυτή μπορεί να
ενδυναμωθεί με την προσθήκη της αναγκαίας τεχνικής βοήθειας η οποία μπορεί να
συνίσταται σε εκπαίδευση των παραγωγών που θα συνεργαστούν, στην επιλογή των
κατάλληλων εδαφών, γενετικού υλικού και καλλιεργητικών τεχνικών, στην εφαρμογή
έρευνας σε επίπεδο γεωργού (farming systems research),
στην επίλυση τυχόν διαφορών μεταξύ παραγωγών και μεταποιητών και στην εισαγωγή
νέων τεχνολογιών που μπορούν να οδηγήσουν όχι μόνον σε ποσοτική αλλά και σε
ποιοτική βελτίωση της γεωργικής παραγωγής.

Μια τέτοια προσθήκη θα οδηγήσει
στη μείωση του κόστους παραγωγής, στη βελτίωση της ποιότητας των παραγόμενων
προϊόντων και τελικά στη βιωσιμότητα της συνεργασίας παραγωγών και μεταποιητών
που τώρα θα έχει τα χαρακτηριστικά της συμβίωσης. 

No Comments Yet.