Βρέχει, Χιονίζει…

Του Γεωργίου Α.
Δαουτοπούλου, daoutop@agro.auth.gr
Η
συνεχιζόμενη κατάληψη των ταινιοδρόμων του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού της Κοζάνης
από κατοίκους της περιοχής που διαμαρτύρονται για τις μη υλοποιούμενες
υποσχέσεις της ΔΕΗ για πρόσληψή τους, μου έφερε στο μυαλό τις κουβέντες που
άκουγε ο πατέρας μου, δάσκαλος σε ένα χωριό του κάμπου των Γιαννιτσών, στη
δεκαετία του 1950. «Δάσκαλε, εσύ είσαι μια χαρά. Βρέχει, χιονίζει καραβάνα
γεμίζει» και μάλιστα προχωρούσαν και σε πρόταση. «Να σου δώσουμε τα χωράφια, να
μας δώσεις το μισθό». Τους ξαναθύμισε την πρόταση στη δεκαετία του 1980 όταν
συνταξιούχος επισκέπτονταν το χωριό στο πανηγύρι του πολιούχου για να ανανεώσει
τους ισχυρούς δεσμούς εμπιστοσύνης και αμοιβαίας κατανόησης που είχε μαζί τους.
Η απάντησή τους ήταν αρνητική αυτή τη φορά. «Ά δάσκαλε. Δόξα τω Θεώ. Είμαστε
πολύ καλά τώρα». Και πράγματι ήταν. Τα σπίτια καινούρια και με όλο τον
εξοπλισμό που είχε και μια αστική κατοικία, ενώ τα γεωργικά μηχανήματα στις
αυλές των σπιτιών ανταγωνίζονταν το ένα το άλλο σε μέγεθος και φυσικά κόστος
αγοράς που σήμερα βέβαια καθίσταται δυσβάσταχτο.

Στην
Κοζάνη ο κρατισμός καλά κρατεί. Άλλωστε τον δίδαξε η ίδια η ΔΕΗ ως δέλεαρ στην
απόκτησή της συγκατάθεσής τους για να απαλλοτριώσει χωράφια και να μετακινήσει
οικισμούς προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στα πολύτιμα κοιτάσματα. Θα
περίμενα από την ΔΕΗ αντί να υπόσχεται θέσεις στην επιχείρηση να υιοθετήσει ένα
άλλο σχήμα επαγγελματικής απασχόλησης των νέων της περιοχής που πρέπει να
μείνουν σε αυτές τις περιοχές αντί να πάρουν το δρόμο που θα τους φέρει στα
πολύβουα αστικά κέντρα σε αναζήτηση κάποιας αβέβαιης απασχόλησης.

Η
ΔΕΗ διαθέτει σήμερα εκτάσεις από την αποκατάσταση των λιγνιτικών πεδίων που
εξαντλήθηκαν. Σε αυτές τις εκτάσεις μπορεί να επιτρέψει με παραχώρηση για 30-40
χρόνια ή και δωρεάν, την ανέγερση θερμοκηπίων που θα χρησιμοποιούν με πολύ
μικρό κόστος τη θερμότητα ψύξης των ατμοηλεκτρικών σταθμών για την παραγωγή
λαχανικών εκτός εποχής και μάλιστα χωρίς τη χρήση χημικών φυτοπροστατευτικών
ουσιών, αλλά ωφελίμων εντόμων. Τέτοια προϊόντα είναι περιζήτητα στις αγορές του
εξωτερικού και μάλιστα πληρώνονται κατά 20-35 λεπτά περισσότερο από τα
συμβατικά. Αν κάποιοι έχουν αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα ενός τέτοιου
εγχειρήματος μπορούμε να στήσουμε και να λειτουργήσουμε σε λίγους μήνες μια
πρότυπη μονάδα με Ελληνική τεχνογνωσία που θα αποτελέσει πιλότο και
εκπαιδευτικό κέντρο για την υλοποίηση της δράσης σε ευρύτερη έκταση. Αν
υλοποιήσουμε μια τέτοια πρόταση θα δώσουμε την ευκαιρία στους νέους της περιοχής
να ασχοληθούν με μια συναρπαστική και επικερδή απασχόληση στην οποία η ρουτίνα
και η βαριεστιμάρα απουσιάζουν παντελώς έναντι αυτής που δυναμικά σήμερα
επιδιώκουν.
Τελικά
ας το ομολογήσουμε. Το επαπειλούμενο μπλακ-άουτ στο ρεύμα ωχριά μπροστά στο
μόνιμο μπλακ-άουτ που υπάρχει στη δημιουργικότητα και τη δυνατότητά μας ως
κοινωνία και συντεταγμένη πολιτεία να αναζητήσουμε καινοτόμες λύσεις.
Αγγελιοφόρος, Παρασκευή 18/7/2008

No Comments Yet.