Το κτήμα μου βγάζει
πολλά χόρτα 

Λέει με έκδηλη πικρία ένας συμπατριώτης μας που πριν από
λίγο καιρό μπήκε στο συναρπαστικό επάγγελμα (λειτούργημα για μένα) της
γεωργίας. Για να προσθέσει με απελπισία, απευθυνόμενες σε εμένα, σε μια από τις
πολλές ομιλίες και σεμινάρια που κάνω κάθε χρόνο, «τι να κάνω δάσκαλε;».
Πρέπει να νιώθεις ευτυχής που έχεις ένα τέτοιο κτήμα, του λέω τονίζοντας τα λόγια μου. Βλέπω
την απορία στα μάτια του και πριν αρχίσει να αμφιβάλει για την ψυχική μου
ηρεμία ή να αποδώσει τα λεγόμενα σε γεροντική άνοια, του εξηγώ.
Αυτό δείχνει ότι έχεις ένα γόνιμο χωράφι. Καλά θα ήταν να
μεγάλωναν μόνο τα φυτά που θέλουμε και όλα τα άλλα να έμεναν καχεκτικά. Για να
γίνει όμως κάτι τέτοιο χρειάζονται θαύματα! Και μια και δεν γίνονται θαύματα
τόσο συχνά στην εποχή μας και μάλιστα για τόσο ιδιοτελείς σκοπούς, ας δούμε τι
μπορούμε να κάνουμε.
Τα χόρτα μπορούμε να τα μετατρέψουμε από κατάρα σε ευλογία.
Μεγαλώνουν γρήγορα σε ένα γόνιμο χωράφι γιατί δέχονται τις ακτίνες του ήλιου
και το πλούσιο έδαφος σε συνδυασμό με τη θερμοκρασία του, τα εφοδιάζει με
θρεπτικά στοιχεία και νερό. Τι κάνουν λοιπόν; Φωτοσυνθέτουν. Αξιοποιούν τις
ακτίνες του ήλιου και δημιουργούν φυτικούς ιστούς ή με άλλα λόγια οργανική
ουσία. Αυτήν λοιπόν την οργανική ουσία μπορούμε να την προσφέρουμε πίσω στο
έδαφος που την έχει τόσο μεγάλη ανάγκη σε μια εποχή όπου οι ζωικές κοπριές
είναι, όχι μόνο δυσεύρετες, αλλά και ακριβές.
Ο καλός καλλιεργητής, ο φροντιστής της γης, όπως τον
αποκαλώ, κάθε φορά που τα χόρτα φθάνουν σε ένα ύψος 20-30 εκατοστών περνά με
ένα χορτοκοπτικό μηχάνημα και κόβει τα χόρτα αφήνοντάς τα να αποικοδομηθούν. Αν
μάλιστα  τα ραντίσει με διάλυμα από τσάι
κομπόστας που παρασκευάζει ο ίδιος (κόστος μηδέν, διαβάστε τον τρόπο παρασκευής
του) θα έχει εμπλουτίσει το έδαφος με πλούσια οργανικά στοιχεία, μέταλλα και
ιχνοστοιχεία και θα έχει αυξήσει ακόμη περισσότερο τη γονιμότητα του χωραφιού
που θα το εισπράξει από την κύρια καλλιέργεια που κάνει.
Τα χόρτα λοιπόν δεν είναι οι άχρηστοι εισβολείς που έρχονται
για να ανταγωνιστούν τα καλλιεργούμενα και συνεπώς πρέπει να τα καταστρέψουμε
με χημικά. Είναι οι σύμμαχοί μας. Αυξάνουν τη φωτοσυνθετική ικανότητα του
κτήματος (αυτό πρέπει να είναι η κύρια επιδίωξή μας), κρατούν δροσερό το έδαφος
και παρέχουν πολύ ευνοϊκό περιβάλλον για τους μικρούς και μεγάλους κατοίκους του
εδάφους (φίλους και συμμάχους του φροντιστή της γης) και μειώνουν τη συμπίεση
που δέχεται το έδαφος από την κυκλοφορία ανθρώπων και μηχανημάτων.
Όσοι προσπαθούν με μηχανικά μέσα (τσάπες, καλλιεργητές,
κ.ά.) ή πολύ χειρότερα με χημικά μέσα (ζιζανιοκτόνα), να απαλλαγούν από τα
χόρτα κρατώντας ένα έδαφος σαν το κεφάλι του κασιδιάρη κάνουν κακό στο
περιβάλλον, στη γονιμότητα του χωραφιού τους και σε τελευταία ανάλυση, στη
τσέπη τους!.
«Ευχαριστώ δάσκαλε. Αυτήν την εξήγηση την ακούω για πρώτη
φορά και μου φαίνεται πολύ λογική», ήταν οι τελευταίες κουβέντες του που
έδειχναν έναν άνθρωπο μπροστά σε μια νέα πνευματική ανακάλυψη.

Εφημερίδα ΟΔΟΣ τεύχος 734/3-4-2014

  

No Comments Yet.