Για μια
Γεωργία της Γνώσης και της Αειφορίας: 
Τα Μεθεόρτια 

Του Γ. Δαουτοπούλου

Έγινε με επιτυχία η
προγραμματισμένη διάλεξη στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πέλλας με την παρουσία
αντιδημάρχων και του Βουλευτή του Σύριζα του κ. Γιάννη Σηφάκη οι οποίοι, πρέπει
να επισημανθεί, έμειναν μέχρι το τέλος της ομιλίας και πήραν μέρος στην
ενδιαφέρουσα συζήτηση που ακολούθησε.
Ο φιλόξενος χώρος γέμισε
από συμπολίτες. Η προσέλευση θα ήταν μεγαλύτερη αν οι γεωργοί της περιοχής
είχαν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν. Για αυτό άλλωστε και η ομιλία
προγραμματίστηκε την Κυριακή αντί της Δευτέρας που ήταν η ημέρα του επίσημου
εορτασμού. «Έτρεχαν και δεν έφταναν» κατά το κοινώς λεγόμενο για αιτίες που
είχαν άμεση σχέση με τα όσα λέχθηκαν στην ομιλία. Ο επισκέπτης το έβλεπε από
την κίνηση των τρακτέρ στους δρόμους της κωμόπολης.
Προσπαθούν εδώ και λίγες
εβδομάδες να βοηθήσουν τον σπόρο του βαμβακιού να φυτρώσει, μου δήλωσαν γνώστες
του προβλήματος. Μερικοί αναγκάστηκαν να σπείρουν για δεύτερη φορά. Αιτία η
κρούστα που έχει πιάσει και την οποία αδυνατεί να διατρήσει το νεαρό σπορόφυτο της
βαμβακιάς.
Μονοκαλλιέργεια, συχνές
κατεργασίες των χωραφιών με μεγάλα μηχανήματα, συμπίεση του εδάφους, πολύ μικρή
περιεκτικότητα σε οργανική ουσία και οι τελευταίες καιρικές συνθήκες  είναι οι αιτίες του προβλήματος. Όλα επακόλουθα της σύγχρονης γεωργίας των μεγάλων μηχανημάτων, της συχνής κατεργασίας του εδάφους και των μεγάλων εισροών που αφάνισαν τους μικροοργανισμούς και μείωσαν δραστικά τη γονιμότητα του εδάφους. 

Έμεινα ιδιαίτερα
ικανοποιημένος από την τοποθέτηση της Διευθύντριας του Μουσείου της κ.
Τσιγαρίδα η οποία άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του Μουσείου για την προβολή των
εκλεκτών προϊόντων του Νομού. Στην ίδια κατεύθυνση υποσχέθηκε να συνεργαστεί
και ο Δήμαρχος Γιαννιτσών και συνάδελφός μου Γεωτεχνικός κ. Γρηγ. Στάμκος που δυστυχώς έφθασε
στο τέλος, μια και η εκδήλωση για την Γενοκτονία των Ποντίων που ξεκίνησε μια
ώρα νωρίτερα από την ομιλία, δεν του επέτρεψε να φθάσει έγκαιρα.
Οι παριστάμενοι
επιβεβαίωσαν τις διαπιστώσεις μου και συμφώνησαν με τις προτάσεις μου. Να
περιορίσουμε σταδιακά τη βαμβακοκαλλιέργεια μέχρι την πλήρη εξάλειψη, αν όχι
απαγόρευση, από τους λόφους της Πέλλας και να την αντικαταστήσουμε με την
Αμπελοκαλλιέργεια.
Βέβαια το εγχείρημα δεν
είναι εύκολο. Χρειάζεται εκπαίδευση των παραγωγών, συνεργασία μεταξύ τους σε
ομάδα (ευτυχώς υπάρχει ομάδα αμπελοκαλλιεργητών και ο πρόεδρός της ήταν παρόν
στην ομιλία) και προσεκτική προετοιμασία της στροφής στη νέα καλλιέργεια.
Οι 40.000 και πλέον
επισκέπτες του Μουσείου (αυξάνονται κάθε χρόνο) θα αποτελέσουν μια μεγάλη αγορά
για τα προϊόντα εφόσον βέβαια είναι ποιοτικά και άριστα συσκευασμένα. Το ένδοξο
παρελθόν του Μακεδονικού Βασιλείου θα μας δανείσει τα ονόματα για καλαίσθητες
επωνυμίες και αν υπάρχει μεράκι, το εγχείρημα θα στεφθεί με επιτυχία.
Έτσι δεν θα χρειαστεί να
αντλούμε νερό από βάθη που ξεπέρασαν τα 400 μέτρα, θα αρχίσει να αντιστρέφεται
η ρύπανση των υδροφορέων με νιτρώδη και νιτρικά ( οι κάτοικοι αγοράζουν εμφιαλωμένο
νερό), θα αυξηθεί η απασχόληση και τα εισοδήματα των κατοίκων μάλιστα θα είναι
και πιο σταθερά.
Το μόνο εμπόδιο αφορά τα
παράδοξα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που επιβάλλει περιορισμούς στην
Αμπελοκαλλιέργεια και δεν αναγνωρίζει (παρόλα που διαφημίζει το πρασίνισμά της)
την ανάγκη ορισμένων περιοχών να εγκαταστήσουν καλλιέργειες χαμηλής ρύπανσης,
χαμηλών απαιτήσεων σε νερό και λιπαντικά στοιχεία που έχουν μακρά ιστορία και
είναι άμεσα συνδεδεμένες με την ιστορία και την παράδοση του τόπου.

Αν στις Βρυξέλλες
πηγαίνουν κομματικά στελέχη με άγνοια ξένων γλωσσών, μειωμένα επαγγελματικά και
επιστημονικά προσόντα  και άγνοια των
ουσιαστικών προβλημάτων της Ελληνικής γεωργίας αυτά θάναι τα αποτελέσματα. 

No Comments Yet.