Εγώ κάνω
βιολογική καλλιέργεια. Δεν ραντίζω. 

Του Γεωργίου Α.
Δαουτοπούλου, Καθηγητή Γεωπονίας ΑΠΘ
Αυτές τις κουβέντες τις έχω ακούσει δεκάδες φορές από
ερασιτέχνες κυρίως καλλιεργητές της γης που έχουν κάποιο χωράφι, πολύ συχνά με
ελιές ή διάφορα οπωροφόρα, και μια και είναι οι ίδιοι καταναλωτές των προϊόντων
τους, δεν ραντίζουν το χωράφι τους με χημικά και δεν χρησιμοποιούν λιπάσματα ή
εφαρμόζουν πολύ λίγες ποσότητες.
Βιολογική καλλιέργεια δεν σημαίνει αφήνω τα πάντα στη
διάθεση της φύσης και δεν επεμβαίνω. Υπάρχουν σήμερα πολλά μέσα στη διάθεσή μας
που μπορούν να διασφαλίσουν μια αξιόλογη παραγωγή χωρίς τις επιβαρύνσεις από τα
χημικά προστατευτικά. Για παράδειγμα, αν έχω ένα κτήμα με καρυδιές μπορώ να
κάνω κάτι πολύ απλό και φθηνό. Τον Αύγουστο μήνα βάζω λωρίδες από αυλακωτό
χαρτόνι σαν βραχιόλια γύρω από τον κορμό, λίγο κάτω από τη διακλά­δωση. Με
αυτόν τον τρόπο ξεγελάμε τις προνύμφες της καρπόκαψας που σπεύδουν να βρουν
καταφύγιο για να ξεχειμωνιάσουν μέσα στα αυλάκια του χαρτονιού. Το Γενάρη ή τον
φλεβάρη μαζεύω τα χάρτινα βραχιόλια και τα καίω. Με αυτόν τον απλό και
βιολογικό τρόπο μπορούμε να μειώσουμε τον πληθυσμό που διαχειμάζει ακόμη και σε
ποσοστό που φθάνει το 30%.
Αυτό που προέχει στη βιολογική καλλιέργεια, όπως πολύ σωστά
τονίζει ο φίλος μου και εξαιρετικός φυτοπροστάτης, ο Δημήτρης ο Χαραντώνης, στη
βιολογική γεωργία πρέπει να αντικαταστήσουμε τις χημικές εισροές με γνώση και
προσωπική εργασία.
Σίγουρα η φύση διασφαλίζει την ισορροπία και δεν αφήνει
κάποιο είδος να αυξηθεί υπέρμετρα ελέγχοντας τον πληθυσμό του μέσα από τους
φυσικούς του εχθρούς. Όταν δεν ραντίζω σε ένα αγρόκτημα είναι βέβαιο πως έχω
στο κτήμα μου και ωφέλιμα έντομα. Ο πληθυσμός τους όμως δεν είναι πολύ μεγάλος
και αυτό είναι φυσιολογικό. Πρώτα αναπτύσσονται τα επιβλαβή έντομα που μου
κάνουν τη ζημιά στη καλλιέργεια και μετά αρχίζει η ανάπτυξη των ωφέλιμων που
τρώνε ή παρασιτούν τα επιβλαβή γιατί τώρα υπάρχει άφθονη τροφή. Αυτό είναι καλό
για τα εργαστήρια παραγωγής ωφελίμων εντόμων γιατί έτσι έχουν αντικείμενο
δραστηριότητας. Παράγουν τα ωφέλιμα στο εργαστήριο και τα έχουν στη διάθεσή μας
μόλις κάνουν την εμφάνισή τους τα επιβλαβή για να ελέγξουν τον πληθυσμό τους
έγκαιρα πριν αυξηθεί υπέρμετρα και προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές στην
καλλιέργειά μας.
Στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες τα πράγματα είναι πιο εύκολα
μια και ο χώρος είναι ελεγχόμενος. Στις υπαίθριες καλλιέργειες η βιολογική
φυτοπροστασία για να δώσει τα ευεργετικά της αποτελέσματα χρειάζεται τη
συνεργασία ενός ευρύτερου αριθμού παραγωγών. Δεν μπορεί ένας βιοκαλλιεργητής να
προσπαθεί να κάνει βιολογική καλλιέργεια και όλοι οι γείτονες τριγύρω του,
κοντά και μακριά, να κάνουν χημική καταπολέμηση. Να λοιπόν ένας πολύ σοβαρός
λόγος που επιβάλλει την ανάγκη της συνεργασίας και την επαναδραστηριοποίηση των
αγροτικών συνεταιρισμών σε υγιείς βάσεις.
Στη λίπανση των καλλιεργειών που αποτελεί μια από τις πιο μεγάλες δαπάνες στην παραγωγική διαδικασία, ο φροντιστής της γης μπορεί να κάνει πολλά πράγματα και μάλιστα με πολύ χαμηλό κόστος. Πρώτη δράση είναι η ανακύκλωση των φυτικών υλικών. Δεν καίω τίποτε. Στην αειφορική γεωργία δεν υπάρχουν σκουπίδια ή άχρηστα υλικά ή υπολείμματα που πρέπει να τα ξεφορτωθούμε. Η επαναφορά τους στην παραγωγική διαδικασία εμπλουτίζει το έδαφος όχι τόσο με θρεπτικά στοιχεία όσο με δισεκατομμύρια μικροοργανισμών που ουσιαστικά είναι οι φορείς της γονιμότητας στο χωράφι μας. Αν σε αυτά προσθέσουμε και το βιοκάρβουνο, θα έχουμε απαλλαγεί από την εξάρτησή μας από την αγορά σε ακριβά λιπάσματα. 

No Comments Yet.